podróżować warto

sierpnia 05, 2014

PODRÓŻE MAŁE I DUŻE... SZYBKIE I WOLNE

Ok. Dawno nic nie napisałam. Chyba jednak pisanie dzień po dniu nie ma sensu, bo nie zawsze mam: 1) czas 2) wifi 3) co super opisywać. :)

Jakkolwiek dziś mamy siódmy dzień podróży, wjechaliśmy już do Stambułu (nie wiem.. czemu polska nazwa musi być Stambuł, a nie tak jak wszędzie Istanbul?).

TURECKI FAMILIE NA NIEMIECKICH TABLICACH NIE ZABIERAJĄ NA STOPA

Zakładałam, że w 2 dni dojedziemy na luzie do Stambułu.. zapomniałam jednak, że policzyłam na to sobotę i niedzielę, czyli dni, w których ciężarówki mają duże ograniczenia w jeżdżeniu - np. w niedzielę nie mogą się ruszać od 14 do 21.

Tym samym sposobem mieliśmy ciężkie, trochę kryzysowe dwa dni. W sobotę przejechaliśmy z Bukaresztu do Tarnovo (Bulgaria) - niewiele. W niedzielę.. najpierw w 5h nic, a potem ruszyło już całkiem ok. Ale byliśmy mocno umęczeni. Brały nas tylko osoby, które same jeżdżą też stopem. Poza nimi - ciężarówek brak. A jeszcze poza nimi? Piękne, duże, nowoczesne super auta na niemieckich tablicach. A kto w nich? Pewka, że tureckie rodzinki. Auta zapakowane po szyberdach. Dużo autek. Nikt się nie zatrzymywał. Właściwie nawet gdyby chcieli- nie mieliby jak;)

POLAK ŚPI, TUREK PYTA, GOOGLE TRANSLATUJE I ZABIERA!

Koło 17 dojechaliśmy na jakąś stacje, z 160km od granicy. Zmęczeni i głodni. Łapaliśmy (przynajmniej próbowaliśmy) z godzinkę i nic.. poza zapakowanymi tureckimi familijami oczywiście.

Chyba trochę wykończeni poszliśmy usiąść w cieniu przy stacji - restauracji. Zagadaliśmy do szefa, dostaliśmy wrzątek na zupki chińskie (kiedyś trzeba je zjeść nie?) i... siedzieliśmy tak bez celu w cieniu z 4 godziny. Poczytaliśmy Michniewicza i Kapuścińskiego, porozmawialiśmy po rusku z Bułgarami ze stacji.

Zobaczyliśmy polski tir na parkingu, więc pomyśleliśmy "jak się obudzi i skończy pauzę koło 21 to na pewno nas zabierze" i po prostu siedzieliśmy. Bawiliśmy się nawet w szpiegów- obserwowaliśmy, czy kabina się rusza, może juz wstał. Zanotowaliśmy dwa przebudzenia i jedno uchylenie okna. Ale firanki wciąż zasłonięte (haha).

W pewnym momencie Turek wychodzący z restauracji zapytał nas (Tak przypuszczamy...bo mówił w sumie tylko po turecku) o to, gdzie i jak jedziemy. Udało nam się dogadać, że on też na granicę i sam zaproponował, że nas zabierze. Po takim dniu - stop sam się złapał! Cudowność!

Wysiedliśmy sobie jakoś o północy na stacji 30km od granicy. Pan Turek załatwił nam "security schlafen" na tarasie restauracji, pierwszy turecki czaj, łazienkę i wifi (choć nawet nie pytaliśmy). I pojechał dalej.

Aaa i zostawiłam kapelusz w restaurant jak myłam włosy. Znów! A mówią "nic dwa razy się nie zdarza"...doch!

AUTOSTOP CHWILA MOMENT - 04 07.2014

Dziś autostop to już jedna piękna opowieść. Wstaliśmy o 6:30, wypiliśmy czaj na stacyjce, pożegnaliśmy się z przyjacielem Ruskiem Ivanem i poszliśmy łapać przy autostradzie. Pierwsze nadjeżdżające auto - pan w mundurze (myśleliśmy, że pan policjant nas okrzyczy) zabrało nas z 15km obok Silvengrad. Tam po chwilce jechaliśmy już z bułgarskim kierowcą tira - do granicy.

KOCHANY PAN GRANICZNY I PIERWSZA TURECKA COCA COLA

Wiza do Turcji nie kosztuje już od kwietnia 2014 15€ i nie jest na 30 dni, ale kosztuje 25€ i jest ważna 180. To taka informacja gdyby ktoś się wybierał ;)

Na granicy chłopcy musieli wybrać euro, więc siedziałam sobie i czekałam na nich z 15min.. pan graniczny zapytał tylko "coca cola, fanta?" i przyniósł mi 1l pierwszej tureckiej coca coli i dwa batoniki. Tak po prostu. Kochany!

Co ciekawe, gdy przekroczyliśmy granicę podjechał po nas i zawiózł z 10km na stację, gdzie też mogliśmy łapać na Stambuł. Kochany!

Zjedliśmy śniadanko i po kilku minutach pojechaliśmy z Halih aż do Stambułu.

HALIL NASZ PAPA

Na pewno z dziś zapamiętam tego właśnie kierowcę. Nie mówi po angielsku, ani nic. Ale "gawarit ciut ciut pa ruskie". Po 20 min zatrzymaliśmy się na czaj. Rozmawiamy całkiem komunikatywnie (piszę ten wpis jadąc). Dostałam pierścionek "eto podarek!", czapeczke (za zgubiony w restaurant kapelusik chyba hah).

Najlepsze, że gdy poprosiłam, czy mogę zadzwonić z jego tureckiej komórki do naszego "drug z istanbulu z couchsurfing Abdulah" - Papa wziął telefon i najpierw kilka minut sam z nim porozmawiał. Płakaliśmy ze śmiechu. Potem wymieniłam z 3 zdania z Abdulahem, a resztę (czyli skąd nasz host nas odbierze) ustalił już Papa Halil (haha). Uroczy!