podróżować warto

sierpnia 11, 2014

11.08.2014 dzień czternasty

Hej!

Od ostatniego wpisu minęło kilka dni, ale po prostu nie miałam totalnie dostępu do internetu.

W skrócie to chyba tak: ze Stambułu wyjechaliśmy ok. 12. Mieliśmy wielkie szczęście, że nasz host Abdullah odwiózł nas na wylot na autostradę, bo po tak gigantycznym mieście (btw. Poprawka.. Stambuł ma 13,8mln mieszkańców, nie 12;)) zajęłoby to nam pewnie z godzinę, dwie.

Dokładną trasę podróży mieliśmy zaplanowaną tylko do Stambułu, więc trzeba było w międzyczasie coś wybrać. Zdecydowaliśmy się pojechać na Safranbolu, Amasra, Sinop, gdzieś nad morzem odpocząć na weekend, później Trabzon, Arrarat i na koniec gdzieś w Kapadocji.

Plany są jednak tylko planami ;)

SAFRANBOLU

Nieduże, klimatyczne miasto. Ponoć sześć tysięcy mieszkańców, ale wydaje mi się, że więcej. Choć może to tylko złudzenie spowodowane całkiem sporą ilością turystów.

Położone na wysokości 540 m n pm. Otoczone wzgórzami i górami.

Safranbolu, jak wskazuje nazwa było powiązane z szafranem (w najróżniejszych jego postaciach: przede wszystkim jako najdroższa przyprawa świata, ale też mydła o tym zapachu, odświeżacze do powietrza, ciała itd.).

Wcześniej utrzymywało sie głównie z uprawy szafranu, teraz już głównie turystyka i coś tam jeszcze (nie pamiętam).

Spędziliśmy tu zaledwie jeden dzień, ale bardzo spodobał mi się klimat tego miasteczka. Polecam je odwiedzić jeśli jest się w tamtych rejonach. I dzięki Bugra za polecenie mi tego miejsca! ;)

Ach. I jeszcze jedna historia związana z Safranbolu. Nasz kierowca wysadził nas w nowej części miasta, musieliśmy więc przejść kawałek do starej części, gdzie znajdują sie XIX wieczne drewniane domy, letnie rezydencje (teraz przerobione na pensjonaty i tylko kilka jest udostępnionych do zwiedzania).

Błądząc nieco po wąskich uliczkach podszedł do nas młody chłopak i spytał po angielsku (sic!), czy może nam jakoś nie pomóc. Nie próbował nas przekonać na nocleg w pensjonacie, w którym pracował, ale po prostu chciał nam pomóc. Spytaliśmy o informacje turystyczną, Izzet powiedział, że nas zaprowadzi. Gdy spytałam jeszcze o wifi - zaprosił nas do hostelu, dał hasło do wifi, zaproponował herbatę, poznaliśmy jego rodzinę i posiedzieliśmy razem w spokoju (i chłodnej temperaturze) planując dalszą podróż. Później mogliśmy tam na kilka godzin zostawić plecaki i zwiedzać miasto bez nich. Thank you Izzet!

Nie mogę teraz napisać reszty, ale jest tak: